Wystarczy kupić bilet SKM poza Trójmiasto i nie słuchać rodziny, która mówi, że nocowanie w lesie przy obecnych mrozach jest niemądre, by choć przez chwilę poczuć się jak Bear Gryls.
Bear Gryls wygląda tak:
Zjada surowe oczy padłych zwierząt, gromadzi wodę w skórze zabitego węża, ogrzewa się gorącymi odchodami tropionych drapieżników - taki jest ten ex-komandos, dziś autor niezwykle popularnych programów podróżniczych, w których przedziera się przez odludne i skrajnie nieprzyjazne dla ludzi okolice.
Zwykłemu człowiekowi niełatwo się tam dostać, zwłaszcza gdy co miesiąc ma do spłacenia ratę kredytu hipotecznego. Ale jak się człowiek dobrze rozejrzy wokół siebie, to ciekawe miejsce znajdzie znacznie bliżej. Na przykład w okolicy Wejherowa.
Okolice Wejherowa wyglądają tak::
Jest nas pięciu: urzędnik, przedstawiciel handlowy, dwóch pracowników uczelni, dziennikarz. Wszyscy dojrzali, po trzydziestce, głowy rodzin, ojcowie małych dzieci. Prawie każdy z jakimś doświadczeniem w harcerstwie, ale raczej sprzed 20 lat. Nie kolekcjonujemy militariów, nie udajemy żołnierzy z II wś., nie mamy noży Rambo, z setką gadżetów w rękojeści. A mimo to postanowiliśmy spędzić najbliższą noc w lesie.
Prognoza na tę noc wygląda tak::
Dlatego, by poczuć się jak
Bear Gryls nie będziemy polować, przedzierać się przez lodowate rzeki, walczyć z ogromnymi owadami. By poczuć się jak Bear Gryls wystarczy nam, że dotrwamy do rana bez odmrożonych uszu.
Czego z sobą nie zabieramy? Nie zabieramy namiotów, kuchenek turystycznych, dmuchanych materacy, sproszkowanego jedzenia zakonserwowanego w technologii wykorzystywanej przez NASA, maczet i śpiworów pożyczonych od polarnika
Marka Kamińskiego.
Co weźmiemy? Karimaty, ciepłe śpiwory, pałatki. Płachty ogrodowe, które rozpięte wokół naszego obozowiska zatrzymają ciepło bijące od ogniska. Dwie zmiany rękawiczek i skarpetek, które przebierzemy przy ognisku. Pulpety w słoikach, które kupimy w jakimś Lidlu albo Biedronce.
Płachta ogrodowa wygląda tak:
A właściwie nie "weźmiemy", tylko wzięliśmy, bo o godz. 10.30 wsiedliśmy w SKM-kę, która wiezie nas do Wejherowa. Na miejsce, z którego wystartujemy, dotrzemy mniej więcej za 2 godziny. Postaram się wysyłać relacje z tej "wyprawy", przynajmniej tak długo, jak długo działać będzie bateria w mojej komórce ;-)
Życzcie nam powodzenia!
Aktualizacja godz. 12:33 Dojechaliśmy do Bożegopola Wielkiego. Stad do planowanego miejsca biwaku mamy ok. 8-9 km. Pierwsze zaskoczenie: prognoza pogody nikogo nie odstraszyła, wręcz przeciwnie, jest nas sześciu zamiast pięciu.
Tu zaczyna się nasza droga:
Aktualizacja godz. 14:07 Spotkany w SKM-ce Rafał poradził nam byśmy weszli na Jelenia Gore, na szczycie której stoi wieża widokowa. No to weszliśmy. Dzięki Rafał!
A wieża widokowa (z nami) wygląda tak:
Aktualizacja godz. 17:11 Dotarliśmy na miejsce i rozbijamy obozowisko. Za dwie godziny będzie ogień i ciepłe jedzenie :-)
Rozbijanie obozowiska rozpoczęte:
Aktualizacja godz. 18:20 No dobra, schronienie już jest, ciepło jest i jasno jest. Trzeba będzie jednak iść po więcej drewna, bo do rana jeszcze wiele godzin...
Tak wygląda nasze obozowisko:
Aktualizacja godz. 21:00 Chyba uda nam się dotrwać do rana. Zdecydowanie nie jesteśmy tak twardzi jak Bear, ale liczymy na to, że jutro obudzimy się w jednym kawałku z naszymi uszami i nosami.
W ten sposób się rozgrzewamy:
Aktualizacja godz. 9:04 No i udało się (zresztą co miało się nie udać?). Przespaliśmy tę noc w jednym kawałku i bez strat własnych. Ognisko gasło nam dwukrotnie, ale zawsze ktoś (ten najbardziej zmarznięty) wstawał i dorzucał drwa. Teraz czas na śniadanie i powrót do domu.
Tak spaliśmy:
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy