Telewizja (nie) stawia na sport?

Miarka się przebrała. Żadna telewizja nie chce pokazać meczów polskich drużyn piłkarskich w europejskich pucharach. A niektórzy już chcieli zacząć płacić abonament!

Przed tygodniem uświadomiłem sobie, że właśnie zaczynamy boje w eliminacjach do eliminacji europejskich pucharów. Gdy światowi giganci przeprowadzają prezentacje piłkarzy, którzy zarobią w jeden dzień tyle, ile przeciętny Polak w 140 lat, polskie kluby stają w szranki z godnymi siebie rywalami. Gwoli prawdy - teoretycznie słabszymi, bo dopiero w drugiej rundzie trafiamy na hegemonów z San Marino.

Zazwyczaj telewizja publiczna pokazywała takie spotkania. I słusznie, bo w ostatnim czasie przebrnięcie rundy wstępnej było dla naszych piłkarzy sukcesem. A jak wiadomo kluby sukcesów nie odniosły od lat, więc dwa mecze z rywalami z krajów, w których w piłkę nożną gra 49 osób - licząc z kobietami - były często ostatnimi na drodze po wymarzony puchar UEFA. Niestety zgodnie z piłkarską modą, zawodnicy rywali w większości byli łysi, więc nie mogliśmy użyć naszej tajnej taktycznej broni, która świetnie sprawdzała się w rodzimej lidze - Fryzjera. Dlatego walka zazwyczaj była nierówna i z góry byliśmy skazani na porażkę.

Tylko co z tego? Piękno sportu polega jednak na tym, że zdarzają się niespodzianki. Chciałem te mecze oglądać, podobnie jak setki tysięcy kibiców. Oczywiście często byłoby to poświęcenie. Nie robiłem dokładnych statystyk, ale założę się, że najczęściej wypowiadanym zdaniem podczas transmisji było: "to najgorszy mecz, jaki widziałem w życiu", oczywiście okraszone przecinkami, zgodnymi z najnowszymi trendami w kibicowskiej interpunkcji.

Mecze bywały nudne, ale warto było czekać na efektowne momenty: rzut rożny, pierwszy celny strzał w 78 minucie... Komentator zastanawiał się wprawdzie czy to nie było nieudane dośrodkowanie, ale przecież Dariusz Szpakowski nie takie gafy popełniał.

Czekamy na te mecze przez cały rok, zerkamy z wyższością na grupowe zmagania Ligi Mistrzów, gdzie rozkapryszone gwiazdy strzelają bramki przewrotkami z 25 metrów i nie możemy się doczekać opowieści naszych trenerów, którzy przepraszają kibiców za minimalną porażkę 0:3 ("w sytuacjach bramkowych był remis"), ale szczyt formy szykują przecież na najważniejsze spotkania. Ale tych emocji się nie doczekamy. Żadna polska stacja telewizyjna nie jest zainteresowana transmisją spotkań w Lidze Europejskiej, wciąż nie wiadomo co z eliminacjami Ligi Mistrzów.

Jestem w szoku, bo mecze polskich drużyn, nawet te rozgrywane w najlepszym czasie antenowym, czyli ok. godz. 15 w czwartki, zawsze przyciągały przed ekrany setki tysięcy widzów. Dopiero po głębszej analizie ramówki odkryłem w jak wielkim jestem błędzie.

W czwartkowy wieczór, gdy prezentująca porywający, ofensywny futbol Polonia Warszawa będzie grała rewanż z Buducnostem Podgorica, telewizja publiczna nada programy misyjne: 28. odcinek serialu Dr House oraz zakończony szczęśliwym finałem amerykański film edukacyjny o zamachach terrorystycznych, wybuchach, miłości i setkach niewinnych ofiar. W TVN zobaczymy "dramat kobiety, która musiała stawić czoło niezwykłym okolicznościom", a w Polsacie show, w którym uczestnicy "ujawniają swoje wielkie tajemnice".