Podobno kobieta na pokładzie przynosi pecha, a co jeśli płyną same dziewczyny? Cztery blondynki i ruda, to załoga jachtu Panacee. Swoje przeżycia z wymarzonego rejsu wokół Zelandii opisuje Katarzyna Biankowska.
Podobno żeglarstwo dobre jest dla każdego, może i jest w tym ziarno prawdy, bo pierwsze kilka mil podróży po wypłynięciu z gdańskiej mariny było całkiem przyjemne. Niestety pogoda szybko się zepsuła i gdy dotarłyśmy na pełne morze, wiatr zerwał się na dobre.
Wiało siedem, czasem osiem w skali Beauforta. Od samego wypłynięcia na morze do portu w Świnoujściu nie byłam w stanie nawet wypić herbaty bez sensacji żołądkowych. Odżyłam dopiero na lądzie.
Po przejściach ze sztormem było już znacznie lepiej. Pogoda stanęła po naszej stronie, chociaż dopadł nas deszcz, a potem mgła, w której ginął nawet dziób naszego jachtu.
Ciepłe, pełne słońca dni i malownicze porty to wspomnienia, które zostaną ze mną na długo. Byłyśmy w Sassnitz na Rugii, Klintholm na wyspie Mon oraz w Kopenhadze. Tam poznałyśmy przemiłego Szweda, który zachęcił nas do odwiedzenia kolejnych urokliwych miejsc.
Za jego radą odwiedziłyśmy więc Helsingor, z zapierającym dech w piersiach zamkiem, w którym Szekspir osadził akcje swojego dramatu. Potem pachnące rybami Gilleleje. Na noc zostałyśmy w Molle. Okazało się, że przypłynęłyśmy w dobrym czasie, bo akurat w te dni w miasteczku odbywał się festyn i szczęśliwie załapałyśmy się na świetny koncert rockowy.
Zawitałyśmy także do Halmstad, gdzie swoją metę mają odbywające się co roku regaty wielkich statków, tak zwane The Tall Ships Race. Oprócz zwiedzania miasta, możemy podziwiać wielkie żaglowce.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
Filmy