• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

Chce pokonać Mount Everest i pomóc dzieciom z autyzmem

Piotr Kallalas
3 kwietnia 2021 (artykuł sprzed 3 lat) 
"Zawsze mówię, że to nie my wchodzimy na górę, tylko to góra decyduje - w jaki sposób na nią wejdziemy i czy pozwoli nam wrócić". "Zawsze mówię, że to nie my wchodzimy na górę, tylko to góra decyduje - w jaki sposób na nią wejdziemy i czy pozwoli nam wrócić".

O kolejnym górsko-charytatywnym projekcie, wejściu z 83-letnią mamą na dwutysięcznik i o samotnych chwilach na szczytach porozmawialiśmy z Pawłem Klejborem, który właśnie przygotowuje się do pokonania Mount Everestu.



Bierzesz udział w akcjach charytatywnych?

Co motywuje do wejścia na najwyższą górę świata?

Paweł Klejbor: Wyprawa na Mount Everest ma dla mnie podwójne znaczenie. Z jednej strony ogromne wyzwanie, do którego również intensywnie się przygotowuję, a z drugiej strony prowadzę zbiórkę pieniędzy dla gdańskich ośrodków zajmujących się dziećmi i młodzieżą z autyzmem. Jest to naprawdę ciężka choroba i przyda się każde wsparcie, które odczują podopieczni i ich rodziny. Założyłem, że kwota minimalna wyniesie 50 tys. zł i do tego będę dążył, jednak zbiórka trwa i będzie trwać do zamknięcia wyprawy, która rozpocznie się w kwietniu 2022 r. i potrwa do czerwca.

Od lat każda zdobyta przeze mnie góra wiąże się z konkretnym działaniem charytatywnym. Działamy wielopłaszczyznowo i zawsze staram się angażować w różne projekty.

Czytaj też: "Epidemia znacząco wpłynęła na życie osób z autyzmem"

Jak wyglądają przygotowania do wyprawy życia?

Na Everest wchodzę "solo" - będzie mnie wspomagał jedynie szerpa, dlatego obecnie trwają intensywne przygotowania. Codziennie trenuję i przygotowuję się zarówno pod względem fizycznym, jak i psychicznym - biegam i trenuję z obciążeniami na gdyńskich plażach. Do tego dochodzą zajęcia na siłowni i szkolenia z ratownictwa górskiego pod opieką pracowników z gdańskiej uczelni medycznej.

W drodze na szczyt nie będzie miejsca na braki kondycji, a z zaszyciem rany czy leczeniem odmrożeń trzeba będzie sobie poradzić samodzielnie. Emocje są ogromne, ale skupiłem się na gromadzeniu wszelkich informacji od ludzi, którzy już doświadczyli takiej wyprawy, aby maksymalnie przygotować się do tego zadania.

Czytaj też: Judoka idzie z Gdańska do Zakopanego. Zbiera pieniądze dla hospicjum

Kiedy zaczęła się ta miłość do gór?

Kiedy byłem dzieckiem, rodzice wprowadzili mnie na Rysy i od tego czasu co roku staram się sukcesywnie zdobywać kolejne szczyty. Do tej pory udało mi się trafić na najważniejsze szlaki turystyczne. Wszedłem na Mont Blanc, Kilimandżaro czy Denali na Alasce. Nie można nie wspomnieć o Aconcagule czy Górze Kościuszki, a teraz oddaję też to, co otrzymałem od rodziców - udało mi się wejść z moją 83-letnią mamą na dwutysięcznik, która następnego dnia po tej wyprawie zadała tylko pytanie - gdzie wspinamy się jutro? Zawsze trzeba szukać czegoś dalej.

  • Najtrudniejsze chwile na najwyższym szczycie Andów, którym jest Aconcagua, przeżyłem na początku wyprawy, kiedy wszyscy moi współtowarzysze mieli się dobrze".
  • To są ogromne emocje, a chwile na szczycie są zarezerwowane dla każdego zdobywcy.
  • "Teraz oddaję też to, co otrzymałem od rodziców".
Na pana drodze były łatwiejsze i trudniejsze szczyty?

Każda góra jest na swój sposób trudna. W moim wypadku - wydawałoby się, że najprostsze - wejście na Górę Kościuszki w Australii okazało się prawie niewykonalne. Ze względu na panującą suszę, pożary i zadymienie szlak został zamknięty dokładnie w momencie mojego pobytu. Dopiero w ostatniej chwili, kiedy miałem już wrócić do Polski, otrzymałem sygnał, że droga jest wolna. Szybko z powrotem pokonałem 400 km samochodem, żeby potem wbiec na szczyt.

Z kolei najtrudniejsze chwile na najwyższym szczycie Andów, którym jest Aconcagua, przeżyłem na początku wyprawy, kiedy wszyscy moi współtowarzysze mieli się dobrze. Za to w przeciwieństwie do innych na szczycie czułem się świetnie. Zawsze mówię, że to nie my wchodzimy na górę, tylko to góra decyduje - w jaki sposób na nią wejdziemy i czy pozwoli nam wrócić.

Alpinizm to odhaczanie kolejnych szczytów czy obcowanie z górami?

Kiedy uda mi się wejść na szczyt, to zawsze staram się usiąść gdzieś w odosobnieniu i pobyć sam ze szczytem - zastanowić się nad pokonaną trasą i po prostu poobcować z górą. Wspominam szczególnie górę Denali, najwyższy szczyt Ameryki Północnej. Mam nawet takie zdjęcie, kiedy stoję nad oznaczeniem szczytu i po prostu się rozpłakałem. Łzy zamarzły mi na policzkach prawie natychmiast. To są ogromne emocje, a chwile na szczycie są zarezerwowane dla każdego zdobywcy.

Opinie (80) 5 zablokowanych

  • Eee tam... (1)

    Za odpowiednią opłatą Szerpowie wniosą i zniosą każdego z tej górki. Znam bardziej wymagające poświęcenia sposoby na pomaganie potrzebującym, tylko rozgłos nie ten...

    • 12 1

    • Co za bzdury. Słyszałeś już o takim przypadku? Nie? Bo nie było takiego.

      • 0 0

  • Zabierz ze sobą swoje śmieci i znieś je na dół.

    • 5 0

  • Chcę ponurkować w Chorwacji ... oczywiście dla dzieci z autyzmem ...

    • 20 0

  • Lansiarz, zwykly lansiarz

    niech chorych dzieci nie miesza do swoich ekstrawagckich pomyslow na spedzenie czasu.

    • 17 0

  • spełnia swoje marzenia

    dla...dzieci z autyzmem...raczej to drugie na drugim planie

    • 14 0

  • No i co?

    Zastanawia mnie wrzawa medialna towarzysząca osobnikom łażącym po skałkach. To ich prywatna sprawa, kompletnie bezużyteczna dla innych.

    • 13 1

  • Proszę nie hejtujcie. (4)

    Bardzo szczytna idea. To naprawdę bardzo szlachetne, że ten Pan poświęca swój cenny czas, aby spełnić swoje marzenie i zdobyć najwyższy szczyt świata. To że chce on zebrać pieniądze na wyprawę przy okazji kwesty na chorych to bardzo uczciwe. Popieram takie pomysły, a nawet sam podobnie działam. W zeszłym roku zorganizowałem zbiórkę na ratowanie mniszki śródziemnomorskiej (udało mi się zebrać około 5 tysięcy euro), a zebrane fundusze osobiście przekazałem w fundacji w Lizbonie, oczywiście po potraceniu kosztów wyprawy ( około 3 tysiące euro). W ramach propagowania ochrony tego zagrożonego gatunku wszedłem po szyję do dość zimnych wód Atlantyku, a film z tego eventu zamieściłem na you tubie .

    • 14 36

    • Grubo ponad połowa to koszty. Marne argumenty aby pomagać

      • 7 1

    • tłuszcza nie zrozumiała sarkazmu (1)

      p.s
      Lizbona to nie śródziemnomorze

      • 13 2

      • Odp

        Mimo epitety gatunkowego śródziemnomorska występuje ona także na wybrzeżach Atlantyku.

        • 6 0

    • No i na koszt ofiarodawców miałeś wyprawę. Gratuluję pomysłu

      • 15 1

  • Od niedawna nastała moda by siebie promowac pod płaszczykiem pomocy dla pokrzywdzonych! (1)

    Co by tu zrobić by zdobyć kase na swoje wycieczki ?A już wystarczy się podpiac pod kogos i opsac ze zbieram kase dla nich ale musicie wpłacić tez na moje kaprysy.

    • 49 0

    • Wyprawa na Mont Everest zazwyczaj kosztuje od 100 tys. do 300 tys. zł. Osoba, która chce wejść na najwyższy szczyt świata kieruje się swoim ego co nie jest niczym złym no chyba że ubierasz to w pomoc potrzebującym.

      • 12 0

  • Ja

    Moje dziecko z autyzmem jest mu wdzięczne!! Od razu mu się lepiej żyje. HUra!!!

    • 20 2

  • Cała taka akcja to...

    ... wykorzystywanie dla własnych celów.

    • 20 0

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Wydarzenia

Podróż do siebie - warsztat mindfulness

1300 zł
warsztaty, spotkanie, zajęcia rekreacyjne, joga

TRE ćwiczenia uwalniające napięcia, traumę

100 zł
zajęcia rekreacyjne

Seniorskie aktywności na Polankach

zajęcia rekreacyjne

Forum

Najczęściej czytane